خاتمه قیمومیت خودخوانده فرانسه بر لبنان - زعفران

جان ایو لودریان، وزیر امور خارجه فرانسه پیش از سفر اخیرش به بیروت تهدید نموده بود پاریس علیه کسانی که در جهت تشکیل دولت جدید مانع تراشی می نمایند، اقدامات تنبیهی نظیر ممانعت از ورود به اراضی فرانسه و بلوکه کردن دارایی شان در بانک های این کشور را اعمال خواهد نمود.

لودریان در سفر خود به لبنان، ملاقاتهای رسمی خود را تنها به ملاقات با میشل عون، رئیس جمهوری، نبیه بری، رئیس مجلس و سعد الحریری، نخست وزیر مامور به تشکیل کابینه اختصاص داد و در مقابل در ملاقاتهای غیررسمی خود با شخصیت های سیاسی و فعالان مدنی ملاقات کرد.

بر اساس اطلاعات موجود، وی در این ملاقاتها هیچ ایده تازه ای برای اجرای ابتکارعمل امانوئل ماکرون، رئیس جمهوری فرانسه مطرح نکرد؛ ابتکاری که ماکرون هفت ماه پیش در ملاقات با طبقه سیاسی لبنان برای تشکیل دولتی تکنوکرات و قادر به انجام اصلاحات مطلوب ارائه نموده بود.

در این میان تنها چیزی که مسئولان و مخاطبان لبنانی از لودریان شنیدند، پافشاری بر ابتکار ماکرون، تهدید به اعمال تحریم ها، توبیخ مسئولان به دلیل رساندن شرایط به مرحله کنونی بود بدون اینکه هیچ طرحی برای برون رفت لبنان از شرایط بغرنج جاری ارائه دهد.

واقعیت آن است که سفر لودریان به بیروت و تهدید به اعمال تحریم ها، دو موضوع را آشکار کرد؛ نخست اینکه ابتکار فرانسه برای تشکیل دولت تکنوکرات شکست خورده است زیرا قرار بود این دولت ظرف مدت 15 روز یعنی در اواسط ماه سپتامبر سال گذشته تشکیل شود که نشد.

ثانیا این خط و نشان کشیدن ها، ناتوانی فرانسه در پیشبرد خواسته های خود در لبنان را نشان داد به طوری که نه ابتکار مذکور توانست افراد دخیل در عدم تشکیل دولت را به تحرک وادارد و نه تهدید به اعمال تحریم ها، و عملا شاهد هیچ تغییری در صحنه سیاسی لبنان نیستیم و تنها اوضاع این کشور در عرصه های مالی، معیشتی، سیاسی و چه بسا امنیتی رو به وخامت دارد.

در همین رابطه باید به گفت که فرانسه تا به امروز در متقاعد کردن اتحادیه اروپا برای اتخاذ اقدامات تنبیهی علیه مسئولان لبنانی ناکام مانده است لذا تحریم های احتمالی و مورد تهدید لودریان تنها از سوی فرانسه اعمال خواهد شد؛ امری که ظاهرا گروه های لبنانی ترسی از آن ندارند.

به گزارش میدل ایست نیوز، درخصوص ناتوانی فرانسه در ارائه راهکاری برای برون رفت لبنان از بحران کنونی باید گفت که بخشی از این ناتوانی به عدم اطلاع فرانسه از ماهیت فضای سیاسی لبنان باز می شود و بعضی برای اثبات این عدم اطلاع یا دستکم نبود آگاهی کافی فرانسه از تحولات و فرایند سیاسی لبنان به شتاب و عجله پاریس در مطرح کردن ابتکار مذکور پس از انفجار سهمگین بندر بیروت استناد می نمایند، گویی که لبنان یکی از استان های فرانسه است و گروه های سیاسی این کشور هیچ تاثیرگذاری بر آن ندارند.

همچنین در بیان دلایل دیگر این ناتوانی فرانسه باید به نبود ابزارهای فشارهای کافی نزد این کشور علیه مسئولان لبنانی دخیل در فرایند تشکیل دولت و نیز وجود قدرت های منطقه ای و بین المللی دیگر که اثرگذاری مستقیم و پررنگی بر فضای سیاسی لبنان دارند، اشاره نمود؛ قدرت هایی که اجازه نخواهند داد فرانسه به راحتی بار دیگر لبنان را به زیر هیمنه خود در آورد.

در این میان، ناگفته پیداست که فرانسه بیش از آنکه به دنبال حل بحران سیاسی لبنان باشد، در پی به دست آوردن منطقه نفوذی در خاورمیانه است، به خصوص که نفوذ و حضور این کشور در میادین دیگر به ویژه شمال آفریقا رو به کاهش نهاده و اینک پاریس به دنبال آن است که موقعیت خود در لبنان را هر طور شده، حفظ کند؛ لبنانی که همیشه فرانسه به آن به عنوان سهم خود در منطقه خاورمیانه نگریسته است اما به نظر می رسد در سایه توازنات و دگردیسی های جاری و نقش آفرینی قدرت های دیگر، نخواهد توانست این سهم ادعایی خود را حفظ کند.

در انتها باید گفت لودریان که با تفاهم و هماهنگی با آنتونی بلینکن، همتایآمریکایی خود و کوشش برای جلوگیری از نفوذ روسیه در لبنان و نیز ترکیه به این کشور سفر نموده بود، در تحقق هدف خود ناکام ماند و تحولات اخیر نشان داد که فرانسه قرن بیست ویکم دیگر همان فرانسه قرن بیستم نیست که با بریتانیا قلمرو امپراتوری عثمانی را میان هم تقسیم کردند و با ایجاد نظام سهم خواهی، لبنان را تحت هیمنه خود درآورد.، ایسنا