بی ثباتی نانوذرات DNA آنالیز می گردد - زعفران

به گزارش گروه فناوری خبرنگاران، دیویتا ماتور، در حال مطالعه دسترسی سیتوزولی و بی ثباتی نانوذرات DNA است. بعضی از روش های درمانی مانند CRISPR-Cas 9 و خاموش کردن ژن احتیاج به تحویل کارآمد اسید های نوکلئیک عملکردی به سلول سیتوزول و هسته دارند. متأسفانه، چنین روش های درمانی در حال حاضر فاقد سازوکار های رهایش مناسب هستند و این موضوع از کاربرد گسترده آن ها جلوگیری می نماید.

اسید دی اکسی ریبونوکئلیک (DNA) خود آرا به عنوان حامل های درمانی با کمترین اثر سمیت سلولی در مطالعات درون تنی و برون تنی مورد استفاده قرار گرفته است. در حالی که شواهد نشان می دهد حاملان دارویی مبتنی بر نانوذرات DNA توسط سلول های پستانداران به وسیله اندوسیتوز می توانند جذب شوند، اما این که چگونه این نانوذرات DNA می توانند بر سرنوشت تخریب ناشی از اندوسیتوز غلبه نموده و به سیتوزول برسند و پس از آن، به طور کنترل نماینده ثبات را حفظ نمایند، برای دانشمندان ناشناخته باقی مانده است.

با ارائه شرح رفتار و ساز و کار کنترل پایداری در سیتوزول سلول، می توان پیشرفت های جسورانه ای در سیستم های انتقال مهندسی درمانی ایجاد کرد. این پروژه دارای دو بازده و خروجی علمی است. اولین مورد این است که باعث فرار اندوزومی می گردد و قابلیت سیتوزولی نانوذرات DNA و ترکیب کلسیم در فرآیند خودآرایی را افزایش می دهد. مورد دوم این است که سرعت تجزیه و ساز و کار های تثبیت نانوذرات DNA را در انواع مختلف سیتوزول های سلول شناسایی می نماید.

فناوری های نوآورانه کانون برنامه آموزشی ماتور خواهند بود و برای دستیابی به اهداف این پروژه، از فناوری های نوظهوری نظیر طیف سنجی انتقال انرژی رزونانس چند مرحله ای فورتستر برای ردیابی با وضوح بالا نانوذرات DNA در داخل سلول و ریز تزریق سلول های آزمایشگاهی برای مطالعه نانوذرات استفاده خواهد شد.

ماتور در خصوص اهمیت این پروژه، گفت: نانوذرات مبتنی بر DNA مصنوعی پتانسیل توسعه ابزار های پیشرفته تحویل برای درمان های هدفمند را دارند، اما رفتار آن ها در محیط سیتوزولیک هنوز کاملاً شناخته نشده است. در این پروژه، ما به دنبال حل مسائل مهم در خصوص قابلیت دسترسی و تجزیه این نانوذرات درون سیتوزول سلول پستانداران و شناسایی مکانیزم های تثبیت نماینده هستیم. نتایج این پروژه تحقق سیستم های تحویل سازگارتر را فراهم می نماید.

ماتور برای این پروژه 92،880 دلار از وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده دریافت کرد. بودجه در مه 2021 شروع شد و در اواخر آوریل 2023 سرانجام می یابد.