روزشمار: 15 اسفند؛ روز درختکاری

به گزارش زعفران، در ایران، روز 15 تا 22 اسفند ماه به عنوان هفته منابع طبیعی نام گذاری شده است که نخستین روز این هفته یعنی 15 اسفند روز درختکاری است.

روز درختکاری یکی از روزهای سال است که در آن مردم تشویق به کاشتن نهال می شوند. این روز معمولاً در روزهای پایانی زمستان یا روزهای نخست بهار است.

این روز برای نخستین بار به وسیله جولیوس استرلینگ مورتون از استان نبراسکا در 10 آوریل 1872 پایه گذاشته شد و گفته می گردد که در آن روز بیش از 1 میلیون درخت کاشته شده است ولی در آمریکا بعدها این روز (Arbor Day)، به چهارمین آدینه آوریل، منتقل شد.

امروزه بیشتر کشورهای دنیا روز درختکاری را محترم شمرده و در این روز به کاشتن درخت ها و نهال های متفاوت اقدام می نمایند. البته تاریخ این روز با توجه به آب و هوای هر کشور فرق دارد و بیشتر سعی می نمایند تا در موقعی از سال این کار را انجام دهند که درخت قابلیت رشد کردن را داشته باشد. برای مثال می توان به کشورهایی مانند آلمان، مصر، پاکستان، مکزیک اشاره نمود که روز درختکاری به ترتیب در روزهای 5 اردیبهشت، 26 بهمن، 27 مرداد و دومین پنجشنبه از ماه ژوئیه است.

درختکاری در ایران دارای پشتوانه ای از علایق ملی و سنت تاریخی است، تاریخ نشان می دهد که ایرانیان باستان، جشن های خاصی داشتند و در این جشن ها به درختکاری پرداخته و به خاک و زراعت احترام می گذاشتند.

در ایران، از 15 تا 22 اسفندماه، به عنوان هفته منابع طبیعی تجدید شونده نام گذاری شده است که نخستین روز این هفته، روز درختکاری است. ایرانی ها هر سال با کاشت درخت به استقبال سال نو رفته و در واقع با این کار نمادین در آستانه بهار زندگی را به زمین باز می گردانند.

در این روز در مقابل بیشتر پارک ها و فضاهای سبز و دیگر نقاط شهر نهال هایی به صورت رایگان در اختیار مردم قرار می گیرید. در این هفته، نهال انواع درختان، متناسب با شرایط جوی ایران، بین مردم توزیع می گردد و شیوه های کاشت درخت آموزش داده می گردد. اگر به صورت علمی از درختان استفاده گردد و ضمناً، گونه های آن ها تکثیر گردد، نه تنها مقدار منابع چوب جنگلی کاهش نمی یابد، بلکه بر شمار درختان افزوده می گردد.

روز درختکاری در سایر کشورها

روز درختکاری بهانه ای است برای اینکه ما به محیط زیست احترام گذشته و آن را احیا کنیم یا حداقل آن را با دقت بیشتری نگهداری کنیم. امید است که با کوشش در این جهت، حتی با کاشتن یک نهال کوچک، کشوری زیبا و آباد را برای خویش مهیا کنیم که یقیناً کاری پسندیده است.

اینکه می گویند با یک گل بهار نمی گردد، درباره درختان صادق نیست. وجود هر درخت، سبب پاکی هوا، زیبایی محیط و آرامش خاطر انسان می گردد. درختان را باید روح سبز حیات نامید. درختان افزون بر پاکی هوا، در پایداری و تقویت خاک و نیز حفظ آن در برابر عوارضی مانند سیل و نیز تأمین نیازهای غذایی موجودات، نقش بسیار مهمی دارند. فضای سبز، عاملی برای کاهش تنش های روانی است و می تواند تأثیر بسیاری در کاهش اثر آلاینده های محیطی داشته باشد. بنابراین اگر بخواهیم آینده بهتری داشته باشیم، باید در راه حفظ، احیا و توسعه این منابع بیش از پیش بکوشیم. در غیر این صورت، دنیا آینده، دنیای همراه با فقر، گرسنگی و محیط زیستی آلوده و غیرقابل زندگی خواهد بود.