وحشت از رویای پرواز؛ چرا رسانه ها تا سال ها موفقیت برادران رایت را نادیده گرفتند؟ - زعفران

به گزارش راهنماتو، بیش تر از یک قرن از آن موقع گذشته و امروز هواپیما ها ما را از این سر به آن سر دنیا می برند و دنیا را به شکلی فیزیکی، که شبیه به هیچ اختراع دیگری نیست، به هم وصل نموده اند.

هیچ کس این موفقیت را ارج ننهاد

امروز با نگاهی به گذشته به درستی از نخستین پرواز موتوری برادران رایت به عنوان لحظه ای موفقیت آمیز یاد می گردد، اما سال ها بعد از آن اتفاق جامعه بی تفاوت از کنار این اتفاق گذشت. کوشش برادران رایت برای آگاه سازی مطبوعات نادیده گرفته می شد. حتی روزنامه زادگاه آن ها، یعنی دیتون ژورنال، نیز وقتی به موفقیت آن ها اشاره نمود، گفت که این پرواز آنقدر کوتاه بود که فاقد اهمیت است.

شش ماه بعد آن ها از مطبوعات دعوت کردند تا از نخستین پرواز سال 1904 آن ها بازدید نمایند. متأسفانه مسائل مکانیکی و باد ضعیف باعث شد که آن ها فقط یک پرش کوتاه داشته باشند. گزارشگران که قانع شده بودند تردید های اولیه شان به یقین تبدیل شده است، صحنه را ترک کردند و برادران رایت دوباره نادیده گرفته شدند.

در واکنش به این اقدام خبرنگاران، برادران رایت مابقی سال 1904 و بیش تر مدت زمان سال 1905 پروازهای شان را بدون آگاه کردن مطبوعات انجام می دادند و تمرکزشان بیش تر روی دستیابی به پروازی موتوری بود که دیگر با یک جهش کوتاه اشتباه گرفته نگردد.

آ ن ها آنقدر پیشرفت کردند که بالآخره در پاییز 1905 توانستند پرواز بلندی به مدت 20 دقیقه یا بیش تر انجام دهند. آموس روت که یک زنبوردار محلی بود و برای نشریه زنبورداری خودش مطلب می نوشت، چند پرواز برادران رایت را دیده بود و به نشریه Scientific American که قدیمی ترین نشریه آمریکایی است، توصیه کرد که برای بازدید از این پرواز ها خبرنگار اعزام کند.

اما درخواست او رد شد.

موفقیت بزرگ

تازه در آگوست سال 1908 بود که ویلبر با پرواز نمایشی ِ 2 دقیقه ای که به شکل عدد 8 در آسمان فرانسه انجام داد توانست باعث حیرت کسانی گردد که تا آن روز آن ها را نادیده گرفته بودند. او با این پرواز به مطبوعات و مردمی که به پرواز های آن ها شک داشتند ثابت کرد که توانسته سفر هوایی را فتح کند.

اورویل با پرواز یک ساعته ای که یک ماه بعد در مقابل ارتش آمریکا نمایش داد، توانست معروفیت به تعویق افتاده برادران رایت را مستحکم کند.

از فاصله 5 سا له بین اولین موفقیت برادران رایت و معروفیتی که شایسته اش بودند، به عنوان یکی از بزرگ ترین غفلت های تاریخ یاد می گردد. اما اگر منصف باشیم، روزنامه ها و مردم حق داشتند به این پرواز ها شک نمایند.

کوشش های مخترعانی مثل کلمان آدر، هیرام ماکسیم و ساموئیل لنگی که از حمایت های مالی خوبی برخوردار بودند، گاهی به افتضاح ترین شکل ممکن به شکست منجر شده بود؛ بنابراین برای مردم سخت بود باور نمایند که دو برادر با تحصیلات دبیرستانی و بودجه نسبتاً ناچیز که در دهه سوم زندگی شان بودند، توانسته باشند بر نیروی جاذبه غلبه نمایند.

جی. ام کاکس، مدیرمسئول روزنامه دیتون دیلی، بعد ها اعتراف می نماید که صادقانه هیچ کدام مان باور ننموده بودیم.

بدبینی مد است

در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، بدبینی نسبت به توانایی بشر برای پرواز در آسمان مانند یک پرنده، رایج بود. بر طبقِ مقاله ای که در سال 1889 در روزنامه دیترویت فری منتشر شده است:

کم ترین وزن یک ماشین پرنده با سوخت و موتور نمی تواند کم تر از 300 یا 400 پوند باشد ... اما یک محدودیت وزنی وجود دارد که قطعاً نمی تواند بیش تر از 50 پوند باشد، فراتر از این وزن برای هر حیواناتی پرواز در آسمان غیرممکن است. طبیعت به این حد رسیده و با نهایت کوشش خود نتوانسته از آن عبور کند.

و در سال 1903، همان سالی که برادران رایت پرواز تاریخی شان را انجام می دهند، نیویورک تایمز می نویسد:

ماشین پرنده ای که بتواند واقعاً پرواز کند ممکن است با کوشش مداوم ریاضیدان ها و مکانیک ها از یک میلیون تا 10 میلیون سال بعد محقق گردد.

نویسنده فقط بین یک میلیون تا ده میلیون سال عقب بود.

حتی در سال 1909، بعداز آنکه برادران رایت اختراعی که گمان می رفت ناممکن باشد را به دنیا اثبات کردند، هنوز هم بدبینی در واشنگتن پست حاکم بود:

چیزی به نام پرواز های تجاری هرگز وجود نخواهد داشت. حمل ونقل به کشیدنِ بدنِ سنگین خود به آهستگی به روی زمین ادامه خواهد داد.

عاقلانه است که به موفقیت های ناگهانی به دیده تردید بنگریم، اما درواقعیت، پرواز های موتوری چیزی جز این بودند. درحقیقت شکست های برادران رایت در پرواز که اغلب گزارش می شد و دلیلِ اصلی ناباوری تا حد انکار مردم بود، به مخترعان کوشایی مثل برادران رایت یاری کرد تا درنهایت به طرحی برسند که کار کند. این ایده به فکر متبادر می گردد که چه اختراعاتی که امروز ناممکن به نظر می رسند به زودی محقق خواهند شد؟