کشف راز اسب هایی که برنده مسابقه می شوند - زعفران

دانشمندان مجموعه ای از ژن ها را در اسب های مسابقه ای پیروز شناسایی نموده اند که می تواند به ایجاد اسب های قدرتمندتر برای مسابقات اسب دوانی یاری کند.

آنها ژنوم اسب های مسابقه تروبرد، عربی و مغولی را با اسب هایی که برای سایر ورزش ها و اوقات فراغت پرورش داده شده اند، مقایسه کردند.

متخصصان هفت ژن را در نژادهای مسابقه شناسایی کردند که همگی نقش مهمی در عضلات، متابولیسم و زیست شناسی عصبی این حیوانات دارند. از جمله این ژن ها می توان به ژن NTM که به رشد مغز یاری می نماید و بر یادگیری و حافظه تأثیر می گذارد و ژن MYLK2 که برای انقباض عضلانی ضروری است، اشاره نمود.

بیشتر بخوانید:

طراحی متفاوت گوشی های اوپو لو رفت / عکس

چه محتویات خطرناکی در سینک ها مخفی شده است؟

پس از یک میلیون سال، انسان خردمند به چه چیزی تبدیل می شود؟

این پژوهش تازه به وسیله پژوهشگرانی از آسیا، اروپا، آمریکای شمالی و شرکت ایرلندی علوم اسب موسوم به پلاسویتال(Plusvital) مستقر در دوبلین انجام شد.

پروفسور املین هیل از شرکت پلاسویتال و نویسنده اصلی این پژوهش گفت: تعداد بسیار زیادی از نژادهای اسب که طی صدها سال گذشته در سراسر جهان پیشرفته اند، با پرورش انتخابی برای صفات مختلف مورد نظر پرورش دهندگان به دقت شکل گرفته اند. این منجر به تولد اسب های قد بلند، اسب های کوچک، اسب های کشنده قدرتمند، اسب های سواری مفید و اسب های مسابقه ای سریع شده است.

وی اضافه کرد: ما مجموعه ای از ژن های مشترک برای اسب های مسابقه ای را کشف نموده ایم، اما همه اسب های موجود در یک نژاد مسابقه ای این نسخه ژنی مفید را ندارند. بنابراین این یافته ها برای شناسایی مناسب ترین اسب ها در یک نژاد برای مسابقه یا پرورش مفید خواهد بود.

پژوهشگران بر روی سه نژاد اسب مسابقه ای که مشهور هستند، تمرکز کردند که شامل نژادهای تروبرد، عرب و مغولی است.

نژاد تروبرد(Thoroughbred) در قرن 17 و 18 در انگلستان به طور خاص برای مسابقه پرورش داده شد و اکنون به چابکی و سرعت شهره است.

در عین حال، نژاد اسب عربی از شبه جزیره عربستان سرچشمه گرفته است و قدمت آن بسیار دورتر است و به حدود قرن هفتم پس از میلاد بازمی شود. اسب های عربی به طور سنتی در مسابقات استقامتی و طی مسافت های طولانی، حتی در شرایط آب و هوایی سخت سرآمد هستند.

در نهایت، اسب های مغولی یکی از قدیمی ترین جمعیت اسب های موجود در جهان هستند و از فتوحات قرن سیزدهم امپراتوری مغول پشتیبانی نموده اند.

اسب های مغولی اگرچه اهلی شده اند، اما بیشتر آنها آزاد هستند و کمترین دخالت انسانی را تجربه می نمایند.

پژوهشگران در نظر داشتند مجموعه ای از نشانگرهای ژنتیکی را شناسایی نمایند که به عملکرد ورزشی در این اسب ها که برای مسابقه ها پرورش داده شده بودند، یاری می نماید. آنها برای انجام این کار، ژنوتیپ 574 اسب را که نشان دهنده سه نژاد مسابقه ای و 21 نژاد غیر مسابقه ای بودند، مورد مطالعه قرار دادند.

نژادهای غیر مسابقه ای شامل کلایدسدیل(Clydesdale)، کونمارا پونی(Connemara pony)، هانوفری(Hanoverian)، مورگان(Morgan)، فیورد نروژی(Norwegian Fjord)، رنگی(Paint)، شتلند(Shetland) و شایر(Shire) بودند.

این مطالعه شامل مجموعه ای از نمونه های مو از 100 اسب بود که متعلق به یک تیم قهرمان اسب دوانی بودند که در یک مزرعه در کشور مغولستان پرورش یافته بودند.

پژوهشگران پس از مقایسه ژنوم اسب های مسابقه ای با نژادهای غیرمسابقه ای، هفت ژن ضروری در اسب های مسابقه ای به نام های G6PC2، HDAC9، KTN1، MYLK2، NTM، SLC16A1 و SYNDIG1 شناسایی کردند.

یکی از این ژن ها موسوم به MYLK2 برای انقباض عضلانی مورد احتیاج است و در انسان با آسیب عضلانی ناشی از ورزش همراه است. در عین حال، پروتئینی به نام میوزین زنجیره سبک کیناز(MYL2) را کد می نماید که نقشی حیاتی در انقباض عضلانی دارد.

این گروه پژوهشی اشاره می نماید که پتانسیل مسابقه ای بودن در یک اسب، یک ویژگی چند عاملی است، به این معنی که به عوامل دیگری مانند محیط نیز وابسته است و تنها به ژن وابسته نیست.

اما تنوع در این هفت ژن می تواند برای بهبود ژنتیکی جمعیت اسب ها به منظور استفاده در انواع خاصی از مسابقه ها مورد استفاده قرار گیرد. این هفت ژن بعلاوه می توانند به بهبود جمعیت مسابقه ای اسب های مغولی یاری نمایند.

586321